Austrijski feldmaršal francuskog porekla, Fransoa Eugen Savojski, naneo je 1716 godine, predvodeći armiju od 40.000 vojnika u bici pod Petrovaradinskom tvrđavom, uništavajući poraz turskim snagama od 150.000 ljudi pod komandom Darnada Ali-paše. U bici koja je Austrijancima omogućila da ubrzo zauzmu Beograd, poginulo je najmanje 30.000 turskih vojnika.
U noći između 5. i 6. avgusta 1804 godine, na Adi Kale, na Dunavu, srpska potera zarobila je dahije: Aganliju, Kučuk-Aliju, Mula Jusufa i Mehmed-agu Fočića i pogubila ih. Dahije, obesne starešine janičara, osilile su se u Srbiji u drugoj polovini 18. veka. Proterani su iz naših krajeva odlukama Svištovkog mira 1791. godine i otišli u Vidin odmetniku Pazvan Ogulu. Vratili su se početkom 19. veka, ubili beogradskog vezira Hadži Mustafu i zavladali Beogradskim pašalukom, čineći nasilja, osvete i pljačke. U Carigradu se verovalo da su se Srbi zadovoljili njihovim pogubljenjem. Međutim, ustanici su pod vođstvom Karađorđa nastavili otpor turskoj okupaciji.
Rođen je 1850 godine Gi de Mopasan, francuski pripovedač, romansijer i teoretičar književnosti; najčešće se svrstava među realiste, tj. uzima kao predstavnik realizma, mada je sam tvrdio da ne pripada nijednom književnom pravcu. Kao mlad, borio se u francusko-pruskom ratu, a zatim je u Parizu radio kao činovnik u Ministarstvu mornarice i Ministarstvu prosvete. U Parizu upoznaje Gistava Flobera, počinje da se druži sa njim i kao književnik se formira prevashodno pod njegovim uticajem. Pored Flobera, na Mopasana je uticao i Emil Zola, korifej naturalističke poetike i tvorac „Eksperimentalnog romana“. Pa ipak, uticaji ove dvojice vrsnih književnika ne umanjuju Mopasanovu originalnost. Štaviše, i pored sveg divljenja svojim učiteljima, Mopasan je znao i da ih kritički ocenjuje: tako se u jednom od pisama izjašnjava kao protivnik naturalizma i realizma i kao pristalica romantizma. U tom istom pismu on kaže da je Zola „veličanstvena, sjajna i neophodna ličnost“, ali da je njegov način rada samo „jedan vid ispoljavanja umetnosti, a ne njena ukupnost“. Mopasan se prvi put književnoj publici predstavio zbornikom „Medanske večeri“ (1880), u kom su bili objavljeni i radovi Zole, Huismana i drugih manje poznatih naturalista, te je zbog toga književna javnost u njemu videla pristalicu naturalizma, mada se sam pisac kasnije uvek ograničavao od naturalista, ističući da ne pripada nijednoj književnoj školi. Pisao je stihove, priče, romane, putopise, pozorišne komade i književnoteorijske i kritičke spise. Pored zapaženih šest romana, Mopasan je naročito poznat kao pisac novela. Najpoznatije su: „Strasti“, „Naličja“, „Gospođica Fifi“, „Lovačke priče“, „Sestre Rondoli“, „Dunda“, „Rozalija Pridan“, „Orman“. Bio je vrstan portretista normandijskih seljaka i ljudi uopšte. Mopasan je umro 1893. godine. B. Kroče hvalio ga je kao ingenioznog pesnika čije delo odoleva vremenu.
Crna Gora je 1914 godine u Prvom svetskom ratu objavila rat Austrougarskoj, priključivši se tako napadnutoj Srbiji.
Legendarna američka filmska glumica, Merlin Monro, pronađena je 1962 godine mrtva u svojoj kući u Los Anđelesu. Posle opsežne istrage, policija je utvrdila da je glumica izvršila samoubistvo, uzimanjem prekomerene doze pilula za spavanje. U vezi sa tim, pojavile su se brojne teorije zavere koje su samoubistvo dovodile u pitanje i implicirale da su u glumičinu smrt umešani Robert i Džon Kenedi, sa kojima je navodno imala ljubavnu aferu. Merlin Monro rođena je 1. juna 1926. kao Norma Džin Mortenson. Prvi put se udala sa 16 godina i ubrzo se razvela. Godine 1944. počela je da radi kao model, a krajem 1946. počela je snimanje prvog filma. Anonimna Norma Džin promenila je ime u Merlin Monro. Najznačajnija njena ostvarenja su: „Neki to vole vruće“, „Nijagara“, „Kako se udati za milionera“, „Autobuska stanica“, „Princ i igračica“… Godine 1954. udala se za čuvenog bejzbol igrača Džoa di Madžija, ali ni ovaj brak se nije održao – razveli su se osam meseci kasnije. Godine 1956. udala se za pisca Artura Milera. Njen poslednji film, „The Misfits“ (1961), režirao je Džon Hjuston, a scenario je napisao Artur Miler, od kojeg se razvela nedelju dana pre premijere filma.
