Rođen je 1467 godine Erazmo Roterdamski (Desiderius Erasmus ), čuveni holandski humanist i inspirator reforme Katoličke crkve. Bitno je uticao na nemačku reformaciju. Reformu crkve zamišljao je kao reformu klera i crkvenih opština, a ne kao reformu dogmi, zbog čega se nije slagao sa Luterom. Naime, zahtevao je napuštanje sholastike (srednjovekovne filozofije koja je pokušavala da dokaže da su verske istine u isti mah i nužne istine razuma) i povratak hrišćanstva svojim izvorima, tj. jevanđeoskim principima, koji su bili počeli da se izneveravaju. Duboko je verovao u razum, čovekovu slobodnu volju, pa tako i u obrazovanje, odnosno u obrazovanu elitu koja poštuje i razume jevanđeoske principe. Stoga je i hteo da prevede jevanđelja i dopre do duha koji iz njih zrači. Time je aktivirao radikalno kidanje crkve od Rima i istakao novo shvatanje jevanđelja po kom je osnovna poruka Novog zaveta, tj. Hrista, „ljubi bližnjega svoga“, tj. ljubav. Dao je prvo grčko izdanje Biblije i uputstva za izgovor stragogrčkog jezika. Najvažnija dela su mu „Coloquia“ i „Laus Stultitiae“, u kojima je satirično prikazao tadašnje društvo, u prvom redu razuzdano katoličko sveštenstvo i papu.
Kristofor Kolumbo otkrio je 1492 godine Kubu.
Rođen je 1884 godine srpski kompozitor, muzikolog, pedagog i kritičar Miloje Milojević, profesor Muzičke akademije u Beogradu, jedan od začetnika muzikologije u Srbiji. Osnovao je beogradski orkestar „Collegium musicum“ kojim je i dirigovao. Stvarao je pod uticajem romantizma, impresionizma i ekspresionizma i inspirisao se narodnom muzikom. Dela: klavirske kompozicije „Četiri komada“, „Melodije i ritmovi sa Balkana“, horovi „Muha i komarac“, „Pir iluzija“, ciklus solo pesama „Pred veličanstvom prirode“, muzikološki spisi „Osnovi muzičke umetnosti“, „Studije i članci I-III“.
Povlačeći se sa srpskom vojskom u Prvom svetskom ratu, samoubistvo je 1915 godine izvršio srpski pisac Milutin Uskoković, autor lirskog temperamenta, u čijim se delima sukobljavaju romantizam i moderno shvatanje života i sveta. Završio je prava u Beogradu i doktorirao u Ženevi. Pokušao je da stvori beogradski društveni roman, ulazeći u dramatične sudare ličnosti s gradskom sredinom, ali je više prikazivao unutrašnja stanja intelektualaca nego kompleksnu sliku vremena. Dela: romani „Došljaci“, „Čedomir Ilić“, zbirka pripovedaka „Kad ruže cvetaju“, crtice „Pod životom“, „Vitae fragmenta“.
Rođen je 1924 godine srpski sportski trener Aleksandar Nikolić, tvorac superiorne jugoslovenske škole košarke, najznačajniji stručnjak evropske košarke u 20. veku. Košarku je počeo da igra 1946. i nastupao je za više ekipa, uključujući „Crvenu zvezdu“ i „Partizan“, za jugoslovenski nacionalni tim odigrao je 11 utakmica, a 1951. postao je trener reprezentacije Jugoslavije, kojoj je doneo prve medalje 1961. na evropskom i 1963. na svetskom prvenstvu i tutule prvaka Evrope 1977. i sveta 1978. Kao trener „OKK Beograda“ osvojio je prvenstvo i Kup Jugoslavije, s „Crvenom zvezdom“ Kup Jugoslavije i Kup pobednika kupova, a sa „Injisom“ iz Varezea sve što se moglo osvojiti – tri titule prvaka Italije, tri kupa te zemlje, tri Kupa evropskih šampiona i dva Interkontinentalna kupa. U košarkaškim krugovima najčešće su ga zvali Profesor i bio je učitelj plejade srpskih trenera čije su ekipe praktično monopolizovale evropske klupske titule. Zbog ogromnih zasluga za košarku, godine 1998. uvršten je u čuvenu „Kuću slavnih“ u američkom gradu Springfild, kolevci košarkaške igre.
