Umro je 1835 godine srpski guslar i pesnik Filip Višnjić, Srbin iz Bosne, „Homer srpske epske književnosti“. Slep od osme godine, rano je počeo da uz gusle stvara prelepe pesme o borbama za oslobođenje od Turaka, krstareći balkanskim krajevima od Temišvara do Skadra, od Banjaluke do Smedereva. Priključio se 1809. Prvom srpskom ustanku i postao „pesnik bune“. Posle sloma ustanka 1813, prešao je u Srem i nastanio se u selu Grk (sadašnje Višnjićevo), u kojem je ostao do smrti. U Sremu je 1815. upoznao Vuka Karadžića, koji je zapisao mnoge njegove pesme, uključujući „Početak bune na dahije“, „Boj na Mišaru“, „Knez Ivo Knežević“, „Smrt Marka Kraljevića“.
Vlada Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca Obznanom je 1920 godine zabranila Komunističku partiju Jugoslavije, prokomunističke sindikate i Savez komunističke omladine Jugoslavije. Na izborima održanim ranije 1920. komunisti su osvojili 58 mandata u parlamentu i bili treća politička stranka u zemlji.
Rođen je 1921 godine srpski pisac Dobrosav Ćosić, poznat kao Dobrica Ćosić, član Srpske akademije nauka i umetnosti, prvi predsednik Savezne Republike Jugoslavije, učesnik Narodnooslobodilačkog rata od 1941. Iz političkog života izopšten je kad je u maju 1968. javno progovorio o progonima Srba na Kosovu i Metohiji. Za predsednika Jugoslavije izabran je 15. juna 1992, ali mu je Savezna skupština izglasala nepoverenje 2. juna 1993, pre isteka mandata, uz nedokazanu optužbu da je prekršio Ustav. Prvim romanom, „Daleko je sunce“, objavljenim 1951, predstavio se kao pisac strasno zainteresovan za revoluciju u njenom humanom, složenom vidu. U literaturu je na velika vrata ušao romanom „Koreni“, u kojem je – opisujući selo i prve izdanke građanstva obrenovićevske Srbije – ispoljio moćan talenat za poniranje u najdublje slojeve ljudske psihe. U romanu „Deobe“ prikazao je dramsko-psihološku panoramu srbijanskog seljaštva u Drugom svetskom ratu i zlu kob podela na partizane i četnike, koje su prolazile ne samo kroz porodice nego i kroz pojedine ličnosti. Roman „Vreme smrti“, velika freska srpskog društva uoči i u vreme Prvog svetskog rata, poslužio je ideološkim čistuncima da, na podsticaj političkih moćnika, „utvrde“ reputaciju Ćosića kao srpskog nacionaliste, čak šoviniste, ali je za većinu poštovalaca njegovog dela tim romanom postao „patrijarh srpske književnosti“, a trilogija „Vreme zla“ („Grešnik“, „Otpadnik“, „Vernik“) učvrstila je njegov status disidenta stečen za vreme režima Josipa Broza. Knjiga „Prizori Miće Popovića“ svedoči o razvoju i slikarstvu Miodraga Popovića i širokom krugu njegovih prijatelja, mahom najistaknutijih srpskih antirežimskih intelektualaca. Ostala dela: roman „Vreme vlasti“, knjiga članaka „Sedam dana u Budimpešti“, eseji „Akcija“, „Moć i strepnje“, „Odgovornosti“, „Stvarno i moguće“.
Umro je 1984 godine srpski pisac Gvido Tartalja, u kom su pojedini književni kritičari videli Zmaja savremene književnosti za decu. Objavio je više od 30 knjiga, a na mnoge njegove pesme komponovana je muzika za dečje horove. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. Dela: zbirke pesama „Pesma i grad“, „Lirika“, „Začarani krug“, „Srmena u gradu ptica“, „Pesme“, pesme za decu „Oživela crtanka“, „Šta meseci pričaju“, „Od oblaka do maslačka“, „Dedin šešir i vetar“, „Gusarska družina“, „Prvi let“.
Skupština Savezne Republike Jugoslavije izglasala je 1992 godine nepoverenje prvoj vladi SRJ Milana Panića, koja je zapala u krizu mesec dana pre toga, kad su iz nje istupila tri ministra iz Srbije. Za vršioca dužnosti premijera imenovan je potpredsednik vlade Radoje Kontić.
